Nusayri kimdir? Nusayri kime denir? Nusayriler depremde zarar gördü

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Batılı karakteri, tarihi ve inanç yapısı nedeniyle adı önemli bilgi boşluklarına sahip olan ve çelişkili görüşlere konu olan Nusayrilik, üyelerinin yayınladığı çalışmalar ve akademik araştırmalar sayesinde bir ölçüde aydınlatılabilmiştir. Nusayri kimdir? Nusayri kime denir? Nusayriler depremde zarar gördü

Nusayri kimdir?

Orbit – Parti Hz. Ali’nin adını nusayr, hizmetçisi veya hizip üyelerinin yoğun nüfuslu olduğu Lazkiye’deki nusayriye dağları ile ilgili olarak kullandığı iddiası doğru görünmüyor. Zira Hz. Ali’nin bu ismi taşıyan bir hizmetçisi yoktur ve bu dağların eski günlerde böyle adlandırıldığına dair hiçbir bilgi yoktur. Nusayrilik ile Hıristiyanlık arasındaki bazı benzerlikleri vurgulayan “nasrani” kelimesinin azalan isim olduğu görüşü, İslam coğrafyasındaki belirli grupları kayıp Hıristiyanlar olarak görme eğiliminde olan oryantalist bir görüşün ürünü olarak da değerlendirilmiştir (krş. Ia, ı ①, 365; Haşim Osman, Heli ‘L-lloaleviyun’dan Lloia’ya mı?, s. 10-18). Partinin kurucusu Ebu Şuayb Muhammed b.’nin nusayr en-Nemiri olması muhtemeldir. 270/883). Partinin Mukaddes Kitabının birinci bölümünde, partinin farklı yerlerinde (S. A. S.) nisba (S. A. S. S.) nisba nusayri ve Nemiri nişanlarının yanı sıra bu kişinin görüşleri de aktarılmaktadır.  400, 408). Ayrıca ilk Şii tarihçiler Sa’d B. Abdullah El-Kummi ve Nevbahti, İbn-i Nusayr’ın görüşlerinden bahsederler ve takipçilerinin buna göre ona Nemiriyye dediklerini bildirirler (El-ma ① V’L-fira llowhra llowhra, s. 100-101; Euphra Llogara, s. 94). Rafiza’daki Eşari’nin Nemiriyye olarak bahsettiği partiden (Ma Pabilat, I, 86) bahsedildiğinden, ilk dönemlerdeki genel isimlendirmenin nemiriyye olduğu anlaşılmaktadır. Partiyi bu isimle ilk veya ilk atayan, er-Risaletü’d-Dami Llogara fi’r-kırmızı Llogara ‘N-NU Llogarari, er-Risaletü’d-Dami adlı eserin yazarı Hamza b’dir. Ben Ali. 411/1021). Aynı yüzyılda Ebu’l-Ala el-Maarri, bir fırka olarak Nusayrilikten bahsetmiş (Risaletü’l-lüfran, s. 459), İbn Hazm da partiyi bu isimle çağırmıştır (El-fa Llofl, IV, 188). Tarih boyunca bu isimle anılan parti I. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra bölgeyi fetheden Fransızların talebi, üyeleri uygun gördüğü için Alevit adıyla tanındı. Bugün bu isimle anılan partiye kimi zaman Nusayri Aleviliği, Arap Aleviliği, Suriye Aleviliği, Çukurova Aleviliği, Akdeniz Aleviliği, kimi zaman da diğer Alevi kesimlerinden ayrılması için yerel fellah (köylü) denilmektedir.

Nusayri deprem

Tarih. Nusayrilik III (I derece. Muhammed B. muhtemelen XVIII. Yüzyılda Basra’da doğmuş, İsnaaşeriyye’nin Onuncu imamı Ali Hadi en-Nak ① ve on birinci imam Hasan El-Askeri zamanında Kufe ve Samerra’da yaşamıştır. Nusayr tarafından kurulmuştur. İbn-i Nusayr, Ali en-Naklow’un tanrısı olduğunu iddia etti ve onun peygamberi olduğunu iddia etti, tenasühü kabul etti ve sanki haramı Helal sayıyormuş gibi aşırı görüşler ileri sürdü (Nevbahti, S. A.). 94). Şii kaynaklarında, Hasan el-Ordu’nun on ikinci imam Muhammed Mehdi El-Muntazar’ın (Ebu Cafer et-Tusi) yokluğunda onun “bab” olduğunu söylediği bildirilmektedir. 398).

Arap Alevileri nusayri deprem

İbn-i Nusayr hakkında bildiğiniz ilk şey, kitabın ilk bölümündeki bilgidir (M. Ahmed El-Hatib, s. 400-401). Ölümünden sonra Muhammed B. Cüneb (İNG. III. Yüzyıl), ardından Ebu Muhammed Abdullah B. Muhammed el-Cenan el-Cünbülani geçmiştir. Irak-I Acem’deki Cunbula şehrinde yaşadığı için Cunbulaniyye adlı bir tarikat kurdu ve böylece partiye Tasavvufi bir boyut kazandırdı. Mısır’dayken hareketi yaymak için bazı bölgelere gitti, Ebu Abdullah Hüseyin B. Mezhebine Hamdan El-Hasibi’den girdi. Cünbülani’nin (287/900) ölümünden sonra harekete önderlik eden Hasibi, İsmailiyye ile birleşmeye çalıştı ancak başarısız oldu, Şii Büveyhi hanedanlarına ve Hamdanilere yaklaştı ve desteklerini aldı. Hareketin dini-mistik karakterini geliştirme ve yayma mücadelesi sonucunda partinin en önemli isimlerinden biri haline gelen ve bu nedenle “Şeyhüddin” olarak anılan Hasibi, Şii biyografik kaynaklarında “yalancı, lanetli, yozlaşmış” gibi ifadelerle sık sık eleştirilmiştir inanç, fikirlerine saygı gösterilmemesi gereken biri” (örneğin bk. Llogara, V, 490-491). Halep’te 346 (957) veya 358’de (969) ölümünden sonra biri Bağdat’ta Seyyid Ali Cisri, diğeri Halep’te Muhammed B. idi. Ali El Cilli’nin temsil ettiği, ilki Hülagu saldırılarından sonra yıkılan iki hareket, Cilli’den sonra iktidara gelen ikinci Ebu Said Meymun b vardı. Et-Taberani zamanında (M. Emin G Loğlib et-Tavil, s. 259). Taberani burada Ebu Ya’k Llowb İshak B. Muhammed el-Ahmer ve Hz. Muhammed El-Ahmer’dir. Hz. Ali. Muhammed’e bağlı olduğunu söyleyen İshak, Llosa’ya (İshakiyye) karşı savaşı kazandı ve dağlık bölgede yaşayan grupların, özellikle de Tenuhi’nin yerel hanedanlarının kendisine katılmasına izin verdi. 426’da (1034) ölümünden sonra aralarında Muhammed B. Hasan Müntecibüddin, Ebu El-Feth Muhammed B. İsmetüddevle, Ahmed B. Cabir el-Gassani ve Hasan El-Akrud El-Ayn halkı yönetti. Muhammed b. Yunus el-Kilazi zamanında. 1011/1602), ‘L-Mecmu’ kitabında Pabu-Pabu’ya katılır. Muhammed ve Peygamber. Ali’nin ifadelerinin yorumlanmasında iki kısma ayrılmıştır. Partinin ana yapısı I.①. (LLOV. el-Haydari’nin adı, yüzyıl boyunca, İbn Yunus el-Kilaziyya’nınkinden (Kameriyya) daha az sayıda olan şefler Ali El-Haydariyya (Gaibiyya, şemsiye) ve İbn Yunus el-Kilaziyya (Kameriyya) tarafından çağrıldı.

Irak’ta kurulmasına rağmen V. ( ①.) yüzyılın ortalarından itibaren özellikle Suriye ve Adana-Mersin bölgesinde var olmayı başaran parti, aşiretler arasındaki çatışmaların yanı sıra bölgedeki siyasi dalgalanmalara paralel olarak varlığını sürdürmüştür. Söz konusu bölgeler XI. yüzyılın sonunda LLOWİ ile birlikte. yüzyılın başlarındaki Haçlı Seferleri sırasında insanlar göç, ekonomik sıkıntı ve sefalet dolu bir hayat yaşadılar. Muhammed El-Hatib, gelenekteki bazı benzerliklere dayanarak Nusayrilerin bu seferlerde haçlılara yardım ettiğini bildirdi (El-①arekatü’l-Ba Llotiniyye, s. 331-333) nusayri tarihçi Muhammed et-Tavil, cemiyetin Haçlı Seferlerine karşı büyük savaşlar verdiğini ve Haçlı seferlerinin Haçlı seferlerinden biri olduğunu söylüyor. Nusayri’nin yaşadığı en büyük felaketler (Tari Llo ‘ L-lloyaleviyin, s. 341-349).

Lazkiye ve çevresinin Selahaddin-İ Eyyubi tarafından Haçlılardan kurtarılmasından sonra (584/1188) bölge Eyyübil halkının egemenliğine girdi. Bu dönemin sonunda parti, 622’de (1225) Sincar Dağlarından gelen Emir Mekzun es-Sincari’nin muhalifleri yenip bölgeyi ele geçirmesiyle İsmaililere ve diğer muhalif gruplara karşı savaştı ve bir miktar rahatlama sağladı. İbnü’l Arabi’nin eserlerini kullanan ve şiirlerinde derin tasavvufi sesler çıkaran Sincari, Nusayri’nin (a) en büyük şahsiyetlerinden biri olarak kabul edilir.G.E., s. 361-364, s. 184). Memluklerin yaşadığı Cebelitarık’ın güneyindeki kaleleri İsmaililerden alan Sultan Baybars, Batılılara karşı sert tavrıyla tanınan Sultan Kalavun (1279-1290) döneminde nüfusu yaygın islami anlayış grupları halinde birleştirmeye çalıştı, partiye girişi yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı, yasaklandı üyelerinin yerlerine cami yaptırmak zorunda kaldı, ancak çok geçmeden camiler tamamen hareketsiz kaldı (Öz, s. 184-185).

Mercidabık Muharebesi’nden (922/1516) sonra Nusayriler Osmanlı hakimiyetine girmiş ve Halep’te yerel şeyhlerin kontrolünde uzun süre özgür bir yaşam sürmüşlerdir. Mısırlı İbrahim Paşa’nın Osmanlı yönetimine karşı yürüttüğü operasyonda (1839) büyük kayıplara rağmen devlete sadık toplum, modernleşme sürecine giren Osmanlı hükümeti tarafından siyasi örgütlerinin kaldırılmasının ardından ayaklanmış ve bu ayaklanma Tahir Paşa (1854) tarafından bastırılmıştır. II. Abdülhamid zamanında Müslüman kitleler arasında kabul edilen ve askerlik hizmetine alınan Nusayriler, bölgedeki Hıristiyan misyonerlerin propagandasına karşı önlem talepleri dikkate alınarak desteklendi (krş. arşiv malzemesi). Mitte, s. 41), bazı yerleşim yerlerinde camiler yapılmış ve imamlar tayin edilmiştir. Ancak I. Dünya Savaşı’ndan sonra bölge önce ingilizler, sonra Fransızlar tarafından işgal edildiğinde etkisini kaybetmiştir (Öz, s. 185). Savaştan sonra Fransız ve Suriye makamları arasında yapılan görüşmelerin ardından 1920’de “Alevi Toprakları” adı altında 1922’de Alevi devleti adını alan bir idari birim kuruldu. 1936’da Suriye devletinin bir eyaleti olarak kabul edildi, 1939’da Fransa Lazkiye bölgesine bağımsız bir statü verdi, 1942’de Lazkiye hükümeti Suriye’ye girdi (Haşim Osman, Tari Llogara, s. 119-121).